İYE’DE GÖRÜNTÜLEMELER

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) USG: Üriner sistemdeki genişlemeler, taş varlığı, böbrek boyutları, parankim (böbreğin çalışan kısmı) kalınlığı, parankimdeki hasarlanmış bölgeler, mesanede divertikül (cepçik) varlığı, işeme sonrası mesanede kalan idrar miktarı, mesane duvar kalınlığı, üreterde genişleme durumu, üreter çapı gibi birçok önemli veri elde edilebilmektedir. İlk değerlendirme için çok önemli bir testtir.

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) Voiding sistoüretragrafi (VCUG): Mesane fonksiyonları, anatomisi ve VUR’nün varlığını değerlendirmede önemlidir. İYE’den 2-6 hafta sonra yapılır. Üriner sistemdeki inflamasyonun geçmesi için beklenir. İYE’nun sonraki bir ay içinde tekrarlama riskinin yüksek olması nedeniyle görüntüleme çalışmaları tamamlanana kadar profilaktik antibiyotik kullanılmalıdır.

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) DMSA sintigrafisi: Skar görüntülenir. Parankim infeksiyonunun varlığını ve yaygınlığını gösterir. Akut veya kronik İYE ayrımında en önemli görüntüleme yöntemidir. Akut piyelonefritte sensitivitesi %86, spesifitesi %91’dir. Akut değişiklik ile skar ayrımını yapmak mümkün değildir. İnfeksiyondan 6 ay sonra devam eden değişiklik kalıcı renal hasar olarak yorumlanır. Takipte iyileşmeyi ya da kalıcı hasarı da gösterir.

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) IVP: Tıkanıklık görüntülenir.

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) DTPA sintigrafisi: Tek ve çift taraflı Tıkanıklık, üreter ve mesaneyi görüntüleme, böbrek fonksiyonları bozuk hastalarda renal atılım fonksiyonları değerlendirilebilir.

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) MR: Piyelonefrite oldukça yüksek duyarlılık gösterir.

İYE (İDRAR YOLU ENFEKSİYONU) BT: Apse, piyelonefrit ve skar varlığını gösterir.